Onsterfelijkheid klinkt misschien als de ultieme superkracht, maar is door het gemak waarmee superhelden uit de dood opstaan eigenlijk overbodig. Toch waren fans geschokt door de brute wijze waarop Loki in Avengers: Infinity War aan zijn einde kwam. Kon dit echt het einde zijn van de houdini-achtige antiheld?
De zesdelige serie Loki ontspruit aan een opmerkelijk scène uit de film Avengers: Endgame. Hier creëren de helden tijdens een tijdreis een gelegenheid voor de dan gevangen Loki om met een krachtig artefact te ontsnappen. Een gebeurtenis met mogelijk enorme gevolgen die vreemd genoeg verder genegeerd wordt. Zagen we hier de geboorte van een alternatieve tijdlijn? Dat ligt gecompliceerd.
Meteen na zijn ontsnapping wordt de onheilsgod namelijk opgepakt door de Time Variance Agency (TVA), een organisatie wiens taak het is om de ‘heilige tijdlijn’ te bewaken en alle vertakkingen daarvan uit te doven. De Loki die nu voor ons staat, is vanwege zijn ontsnapping een variant, en mag eigenlijk niet bestaan. De TVA is echter bereid een deal te sluiten als hij helpt om een gevaarlijke terrorist op te pakken. Loki gaat met tegenzin akkoord, maar begint nog voor zijn boeien af zijn met listen bedenken om deze tijdspolitie te verraden.
Daarmee plaatst deze serie Loki buiten de bekende verhaallijn van het Marvel Cinematic Universe, en dat zet de deur open naar onbegrensde mogelijkheden: de charismatische Tom Hiddleston als Marvels eigen Doctor Who, die op elke plaats en tijd in het enorme MCU kan opduiken. Des te frustrerender is hoe de serie na twee afleveringen veel van de beste elementen inwisselt voor een stroperige karakterstudie.
Gedoemd om te falen
Loki leeft om te plotten, en lijdt aan een bijna dwangmatige compulsie om te verraden. Hoe groter zijn plannen, des te spectaculairder ze mislukken, maar dat zal hem er nooit van weerhouden het opnieuw te proberen. De serie verheft deze manische eigenschap tot een vloek: de rol van falende outsider is hem opgelegd, en elke variant die van deze lotsbestemming dreigt af te wijken, wordt door de TVA van zijn bed gelicht en uitgewist. Vrije wil bestaat alleen voor wie binnen de lijntjes kleurt.
Voor de chaosminnende god lijdt de confrontatie met deze tijdsdictatuur tot een existentiële crisis. Ondanks zijn levenslange ambitie een schurk te worden, bleef zijn familie hem er altijd aan herinneren dat hij beter kon zijn. Werd hij door het lot gedwongen tot het onophoudelijke verraad wat hem afzonderde en ellendig maakte? Interessante ideeën, die de makers met tergende dialogen en trage regie smoren in melodramatische prut.
Desondanks is er veel om van te genieten. Het acteerwerk wisselt sterk, maar bij tijden spat de chemie van het scherm, vooral tussen Loki en de droge TVA-agent Mobius (Owen Wilson). De serie speelt zich voornamelijk af achter de schermen van de realiteit, in dromerige werelden die dankzij verbluffende effecten en een enigmatische soundtrack overtuigen. Het decor staat, hopelijk durft het aangekondigde tweede seizoen ook zijn personages te ontketenen.
Lees deze recensie op Trouw